Dag 7: Laatste dag Hsipaw

Vandaag staat een boottocht op t programma en om 08.30 gaan we weg. We zijn met 3 anderen, een stel uit Israël en een oude vent uit Amerika. Met z'n vijven delen we een longtail boot (scheelt weer in de kosten) en onze gids is Yin. De boot ligt vlakbij ons hotel al klaar en we varen eerst ongeveer 1 uur over de rivier. Super mooi helder water, af en toe wel heel ondiep en op sommige stukken is het helemaal spiegelglad en op andere stukken juist sterke stroming. De boot zelf maakt wel een klere herrie dus dat is schreeuwen naar elkaar. Landschap en uitzicht is heel mooi, doordat er zo weinig water in de rivier staat zie je alle wortels van hele grote oude bomen helemaal omhoog komen en langs de rivier staan allerlei houten hutjes die bijna van ellende uit elkaar vallen maar dat dit hier heel normaal. We zien spelende kinderen, vissers en buffels in en langs de rivier. Het zonnetje schijnt lekker warm dus mooi tochtje. Eerste stop is bij een klooster maar om daar te komen moeten we eerst nog zo'n 3 kwartier lopen over zandpaden en door de boes boes. Net als we de boot uitstappen komt een heel oud vrouwtje ons al tegemoet lopen en geeft iedereen een hand, grijze haren met een knotje in en geen tand meer in der mond en niet de mooiste kleding aan. Ze heeft ook een vuil hoedje op, maar ze is echt super schattig en loopt ook beetje krom. Ze omhelst Steef helemaal en als Ink door loopt komt ze mij weer halen en brengt me terug naar Steef en pakt allebei onze handen zodat we samen verder moeten lopen hand in hand. Nou...dat is toch super?! Later op de terugweg stond ze er uiteraard weer en hoorde we van onze gids dat ze daar alleen woont met haar zoon met dat hij in het dorp aan het werk is. Er staat een klein hutje en dus geen elektriciteit of licht, water zal wel uit de rivier gehaald worden. Eerst woonde ze ergens anders verteld ze aan de gids want ze spreekt uiteraard geen woord Engels maar dit hutje is beter vanwege meer zon. Steef geeft haar een centje want zo een lief vrouwtje verdient dat echt en zouden we zo op willen pakken en mee willen nemen naar Nederland of iig eens lekker onder een douche willen zetten en schone kleding willen geven. Ze blijft maar naar haar gebit wijzen en lachen en we vroegen aan de gids wat ze zei. "Ik lach altijd zonder tanden". Dat zijn nog eens wijsheden!! Andere van de groep geven haar overigens niks dus ze staat daar echt niet om geld te krijgen ofzo. Foto's zien jullie wel van haar en Steef wilde me al bijna inruilen voor haar haha. Maar goed, wandeling was best pittig en warm maar heel blij dat we voor vertrek toch nog ff snel onze slippers hadden geruild voor betere schoenen. Onderweg zagen we ananas planten, watermeloenen en Yin de gids vertelde dat hier voornamelijk heel veel fruit wordt verbouwd maar geen rijst. T klooster ligt echt verscholen en eindelijk weten we iets meer over de monniken. Alle kinderen van t boeddhistische geloof moeten voor hun 8ste de eerste fase van monnik doorstaan hebben (zeg maar een soort doopsel/vormsel) voordat ze dan naar t klooster gaan is er een optocht door de stad waar alle jongetjes mooi worden aangekleed en de ouders langs de kanten staan om hun kind gedag te zeggen. Dat is dus ook de optocht, met olifanten en muziek, welke we in Mandalay voorbij zagen komen. Ze krijgen een tas met kleding mee en dan gaan ze voor 1 of 2 weken t klooster in. Voor sommige jongetjes is dit een feest maar t komt ook veel voor dat ze huilend in de optocht staan als ze hun ouders gedag zeggen, kunnen we ons wel iets bij voorstellen want sommige zijn echt klein. Zodra ze t klooster binnenkomen krijgen ze de "jurken/rokken" aan en wordt hun haar afgeschoren. Ze leren over t geloof en krijgen onderwijs. Als ze de tijd volbracht hebben gaan ze in een apart gebouwtje, dat bij t klooster staat welke wij bezocht hebben, in kleine groepjes naar binnen en gaan 3 of 4 oudere monniken in een kring om hun heen staan. De kinderen lezen dan voor wat ze geleerd hebben en de oudere monniken zeggen ook allerlei gebeden en doordat ze om t kind heen staan verjagen ze alle slechte karma en geesten. Na dit ritueel gaan de kinderen naar huis en moeten dan na hun 18de opnieuw t klooster in om de tweede fase te doorlopen, zeg maar t vormsel. Jaja we zijn helemaal op de hoogte nu...
In t klooster was t nu niet zo druk met kinderen omdat veel net de eerste fase hebben afgerond. We mochten binnen kijken en toen kwam er net een vrachtwagentje aan met in de laadbak een stuk of 20/30 jongetjes (ze waren in t dorp geweest en kwamen net terug voor t ontbijt) nu hadden ze even vrije tijd dus gillend en rennend kwamen ze naar binnen. Wij zaten achterin en kregen heerlijke verse stukjes ananas, mandarijnen en een thee die niet echt binnen te houden was. Om ons heen lagen alle matrasjes van de kleine monniken want hier slepen ze dus ook, t leek de scouting wel. Na 15 min ging er een gong en rende alle kinderen naar t Boeddha altaar in de zaal waar ze allemaal netjes voor gingen zitten en met z'n allen iets begonnen te zingen. Daarna gingen ze in een andere zaal eten, uiteraard weer in stilte. Wij kregen nog een raadsel Yin met tandenstokers, gewoon voor de grap en gingen daarna weer richting boot. De "opper" monnik nodigde ons nog uit om ook mee te eten nadat de kinderen klaar waren maar de rest van de groep vond t nog te vroeg om 11.30 uur. Steef en ik voelde ons wel beetje lullig omdat t natuurlijk vooral in hun geloof erg onbeleefd is om te weigeren, maar goed de rest wilde niet. Tijdens onze wandeling terug kwamen we via Yin erachter dat de kok in t hotel helemaal niet Mr. Charles is!! De echte baas is heel iemand anders dus Steef en ik moesten hier erg om lachen. We gingen weer stukje varen en bij de volgende stop mochten we zwemmen in de rivier..joehoe!! Ff afkoelen! Was echt mooie plek met best hard stromend water en moesten eerst over de rotsen door t water om vervolgens naar beneden te springen in het diepere water! Wel beetje spannend en uitkijken dat we niet uitgleden maar top. Was ook verder niemand behalve wij. Daarna boven bij de rivier nog wat gedronken en Steef deed weer even z'n goochelaarstrucje met z'n sigarettenas bij Yin. Was echt een leuke gids van 28 die redelijk goed Engels sprak en veel over t land en zichzelf vertelde. Rond 13.00 weer in de boot en laatste stop was bij een Shan dorpje, een eigen gemeenschap met een apart geloof welke langs de rivier een dorp heeft waar zo'n 300 mensen wonen. De huizen staan op grote houten palen en zijn voor Myanmar begrippen best luxe en groot. De hele familie, dus opa, oma, kinderen etc wonen wel allemaal bij elkaar. Geen elektriciteit maar wel zonnepanelen. Daar gelopen en gekeken en toen terug. Bij hotel eindelijk geluncht (heerlijke club sandwich en hamburger van dus niet Mr. Charles) en treinreis naar Mandalay geregeld voor morgen, hotel in Mandalay want daar komen we morgenavond 22.45 pas aan en volgende ochtend boottocht naar Bagan geboekt en ook weer hotel geboekt. Ink de verslagen bijgetypt en daarna nog gezocht naar hotel in Mandalay want die bleek vol te zitten. Om 20.15 gaan eten bij t tentje waar we gister waren en dat kon nog net. We moesten gelijk bestellen. En 3 minuten na ons kwam er nog iemand anders om te eten maar het enige wat de beste man zei was: kitchen closed. Wel duidelijk. Nadeel was dat we nu weer terug moesten lopen naar hotel en alle winkels en restaurants dicht gaan of zijn en er dus weer meer honden lopen. T viel nu mee en met flinke pas erin naar hotel gelopen.g