Dag 3: Mandalay

Dag 3

Slapen was beter en om 07.30 ging de wekker. Steef werd wakker met rugpijn vanwege de airco denk. Om 08.45 op de scooter naar t treinstation daar was t ff stukkie drukker dan gisteravond, hele lange rijen voor de loketten. En best chaos. Ink ging alleen proberen om de tickets te regelen dus met paspoorten maar ergens in de rij gaan staan want alles is in Birmees.. Slechts 1 bord in t Engels, al gauw vroeg een vrouwtje in gebrekkig Engels waar ik heen moest en ze bracht me naar andere rij waar niemand stond. Mannetje achter loket was duidelijk nog ff in gesprek met collega dus liet me wachten. Nadat hij een soort tabak voor mij had uitgespuugd en z'n hele mond rood was met slechts paar tanden erin mocht ik zeggen waar we heen wilden. Z'n antwoord was kort.."tomorrow". Dus nog een keer uitleggen en hij zei..No ticket today, tomorrow. Oké blijkbaar kun je dus maar 1 dag vantevoren tickets kopen en niet eerder. Dus ik was gauw klaar en morgenochtend dus maar weer terug. Daarna op naar een ontbijt voor zo'n 1300 monniken!! In het grootste klooster van Myanmar. Dat had Ink ergens gelezen dus dat leek ons wel wat om te zien. Om 10.00 begon dat, was leuke rit ernaar toe en deze kant van de stad duidelijk anders dan wat we gister gezien hebben. Veel drukker en geen toerist te zien en vooral niet op een scooter dus waren een leuke attractie voor iedereen. Na wat zoeken, al werkt Google maps op Steef z'n mobiel perfect, hadden we t gevonden. Goed werk van m'n chauffeurtje haha. We waren helaas niet de enige want bussen vol met toeristen. Het is een groot klooster in Amarapura, het Mahagandayon Kyaung, met allemaal appartementen waar alle monniken slapen en boeddhistische schriften bestuderen en treft gelovigen uit heel het land. Langs een smalle straat stonden alle toeristen in rijen opgesteld en om 10.30 begon de optocht, net aapjes kijken dus dat vonden we wel beetje jammer. Een soort gong was te horen en als eerste kwamen de allerkleinste monniken in witte jurken de straat inlopen in rijen van 2 en t ging dus van jong naar oud. Heel schattig om te zien. Alle toeristische Panki's hadden zich goed voorbereid want die hadden tassen met snoep bij zich voor hun en begonnen dit op hun bedelnappen te leggen. Alle monniken hadden dus zo bedelnap bij zich een soort bakje met daarop hun eigen bord en beker. Telkens als ze iets kregen legden ze dit op hun bakje en draaiden daarna hun bakje om zodat t snoep in een soort doos konden doen en daarna weer nieuwe kregen, ook zeep kregen ze. Alleen al die gierige blanken toeristen geven natuurlijk niks. Ze verzamelden zich allemaal op een kleine binnenplaats in een eetzaal waar ze allemaal gingen ontbijten, uiteraard in stilte. De maaltijden worden betaald door rijke Birmezen die zo religieus krediet proberen te vergaren.
Hier uurtje geweest en toen naar Sagaing via de Ava brug van 732 m en is in 1934 door de Britten gebouwd en was tot 1988 de enige vaste verbinding over de rivier in het land. In 1942 bliezen de geallieerden 2 vd 16 overspanningen op om de Japanse opmars te vertragen. In 1954 is de (tol)brug weer gerepareerd en weer in gebruik genomen. Zo, lesje geschiedenis..Mooie brug dus en in Sagaing een selfiestick gekocht (1,50€) want die zijn we vergeten. Daarna naar Sagaing Hill waar heel veel pagodes staan in de bergen dus gaaf gezicht. Onderweg gestopt bij boeddhistische universiteit welke erg mooi was en lekker rustig. Raakte aan de praat met andere Birmezen omdat 2 kinderen in onze handen geduwd werden om een foto te maken met ons. Wel grappig. Ging al gauw over voetbal. Daarna verder omhoog via steile weg en naar mooi uitzicht bij weer een andere pagode. Ondertussen al lekker heet. We konden nog verder naar boven en daar weer gestopt met mooi uitzicht en vooral over een mooie rivier. Volgende stop was Ava/Inwa waar je met een soort pondje over kon varen. Dat was nog hele zoektocht maar weer gevonden, top. Hadden ondertussen mega honger maar konden zo snel niks vinden, eetstalletjes genoeg langs de weg maar zag er niet echt lekker uit en alleen maar lokale mensen. Steef had bedacht op dan op Ava/Inwa maar iets te eten bij een restaurant. Scooter ging mee op de pond, of eigenlijk was t een bootje. Was wel heel steil en zanderig en stenen om bij t bootje te komen dus Steef liet 1 van die mannetjes daar de scooter maar op de boot zetten voordat die in de rivier lag. Maar aan de overkant moest Steef echt zelf die scooter weer naar boven rijden want dat deed hij niet. Flink gas, en ff afgekeken bij andere toerist dus dat ging goed. Gegeten bij restaurantje daar waar andere toeristen zaten en alleen rijst etc te krijgen. Liepen ook heel fijn weer meerdere zwerfhonden dus af en toe kwam er 1 of 2 onze kant op waarop Steef en ik al gauw van onze tafel liepen. Steef is dol op honden..Maaar we zagen al gauw dat ze weggaan als je met een stokje zwaait of op de tafel slaat dus de eetstokjes die we kregen werden al gauw gebruikt om hard op de tafel te slaan, maar t werkte wel dus wij weer blij. In dit stadje kun je alleen met paard en wagen alles zien dus deze stonden in rijen dik opgesteld voor de toeristen, wij blij dat we onze scooter hadden dus niet achter de kudde aan hoefde. Beetje rondgereden maar best toeristisch dus wat foto's genomen en besloten om naar de brug op palen te gaan, de Ubein bridge. Deze brug is vernoemd naar de burgemeester die in 1784 deze oeververbinding tot stand bracht. De palen van deze brug zijn van teakhout uit het paleis van Ava en de brug is 1200 m lang en daarmee de langste teakhouten brug ter wereld. Hier was het heeeel druk omdat t t mooiste is om de brug met zonsondergang te zien. Ook staat de Ubein bridge op de voorkant van de 'lonely planet.' We wilden eerst over de brug gaan lopen van de ene kant naar de andere kant van t meer maar dit was zo druk dat dat niet leuk meer was. Van Rob en Laura had Ink in hun reisverslag gelezen dat zij een bootje gehuurd hadden zodat je vanaf t meer zo naar de brug en dus zonsondergang kon kijken. Dit leek ons een beter plan..Met z'n tweeën in een bootje en werden zo over t meer gevaren en gingen later in het midden met andere bootjes stilliggen. Zo konden we ook mooi de brug zien wat jullie ook wel op de foto's zullen zien. Super mooi! Ondertussen zaten we beetje met die gozer domme grappen te maken en vroegen we waar de champagne bleef. Ook hij zat weer die rode zooi te kauwen met weinig tanden in z'n mond en we wilden daar een foto van maken, van z'n mooie gebit dus, maar dit wilde hij beslist niet. Rond 18.00 vaarden we weer terug en konden we terug rijden naar ons hotel. Omdat Steef nog last van z'n rug nog had vroegen we bij receptie waar hij een goede massage kon krijgen. Eerst had ze t over een Japanse massage en wees op de kaart waar die was maar dat was best ver rijden dus vroegen we of er niks dichterbij was. Dan werd t een massage in Myanmar style.. Ook goed want t zegt ons allebei niks. Toen we naar t verschil vroegen zei ze iets van: blind Japanees massage.. We zullen t vast niet goed begrepen hebben maar ze legde t ons echt uit alsof ze daar blind waren ofzo haha..dus jullie snappen..t werd de Birmese massage. Nou we waren benieuwd.. Na even zoeken kwamen we bij klein hutje aan waar bordje bij stond: U Thaung Massage, high class special room (air con). Nog voordat we onze scooter hadden neergezet kwamen er al 3 mensen naar buiten en een meisje die vroeg of we massage wilden,ja lijkt ons logisch. We dachten dat er binnen nog meer klanten zaten maar t bleken allemaal medewerkers te zijn en later hoorde we dat t 1 grote familie is. Opa is t opperhoofd en z'n kleindochter moest met ons Engels praten want hij sprak niks. We werden via een hele smalle lange gang buitenom naar een soort zolder gebracht via steile trap, daar lagen 5 matrassen op de grond met airco idd en afgesloten met gordijntjes. Steef mocht gaan liggen en ze vroegen of Ink ook wilde, nee dank je haha. Ik ben nu dit verhaal aan t typen terwijl Steef onder handen wordt genomen. Ik denk dat in totaal 4 verschillende mannen bezig zijn en telkens komt er weer een ander. Steef uitgelegd over zn rug maar na een tijdje valt t kwartje pas en komt t opperhoofd zelf en worden we weer naar beneden begeleid voor ook nog een medische massage. Ink krijgt ondertussen de mobiel van die vent in der handen gedrukt om foto's te kijken..oké..maar we denken dat hij uiteindelijk wilde laten zien dat hij ook andere Westerlingen behandeld heeft want hij staat er met een paar op de foto. Hij is denk wel 2 uur bezig geweest en met olie en hete crème heeft hij wel goed zn best gedaan. Steef moest jawel €12,00 betalen en morgenochtend terug komen en mocht niet douchen. Omdat we laat geluncht hadden wilde we iets kleins eten. Bij redelijk uitzient Europees restaurant gaan zitten en allebei soep besteld, moet precies goed zijn dachten we. We kregen eerst 2 lege soepkommen met een lepel erin dus daar moesten we om lachen en dacht Ink al dat er iets niet ging kloppen. Kwamen ze aan met bijna 2 pannen soep!! Echt super grote kommen pfff. Steef had Thais achtige soep met kip die nog best lekker was maar Ink iets met groente en kip alleen was dut met botjes en al...hmmm echt iets voor mij. Paar happen bouillon genomen en voor de rest vriendelijk gelachen en bedankt! Tussendoor kwamen ze ook nog heel lief met stukjes appel mooi opgemaakt en watermeloen, ze zeisen speciaal voor ons gemaakt dus heeft Ink dat maar gegeten. Wat een grap weer haha. Terug naar hotel en daar zag ik waarom Steef niet mocht douchen..zn hele rug was afgeplakt en ingetapet met verband!! Moesten natuurlijk keihard lachen want zag er niet uit, maar goed morgenochtend maar terug naar Mr. Miyagi hahaha..
Was weer leuk dagje en warm weer!